Stuurmanskunst!

Hoe herkenbaar! Je staat aan de waterkant en ziet een jacht naderen. De omstandigheden zijn verre van ideaal en alles wijst erop dat de ingezette aanmeer poging van het jacht tot mislukken is gedoemd. Je kijkt, je wacht af, je gniffelt zelfs stiekem een beetje.... andermans schade is tenslotte andermans schade.  Tot je verbazing legt de schipper zijn jacht direct perfect aan de kade, stapt af en legt de landvasten professioneel om de bolders. Nergens last van, je kijkt om je heen en ziet nog wat beste stuurlui op de wal vol bewondering kijken.

Zoiets is mij vorig vaarseizoen ook overkomen!

Niet dat ik op de kade stond te kwijlen, nee ik was eenmaal die schipper vol stuurmanskunst. Ik was dat lichtend voorbeeld voor de beste stuurlui op de wal. Als schipper zeil ik al een aantal jaren op een Koopmans Tornado2, heerlijke boot die precies dat doet wat je van hem verwacht. Mijn vaargebied is het Lauwersmeer en door de ligging van mijn jachthaven dien ik om bij het meer te komen eerst door een vaart te varen.

Op een mooie zomerdag met een lekker windje besloten ik en mijn zeilmaatje de motor gewoon uit te laten bij het terugvaren naar de jachthaven. Niets bijzonders, ze zeilen wel vaker door de geul. Wij dus ook die keer. De wind bleef mooi staan en bij ons groeide het spontane plan dan ook maar op zeil het 8 meter lange jacht de box in te varen...... Bij aankomst in de haven was het een gezellige drukte op de steigers. Direct keek men onze kant op. 'Huh, een jacht onder zeil die de haven binnen komt denderen!?!??!?!', dat moest wel fout aflopen. Net alsof we het al tig keer gedaan hadden zeilden we fier verder richting vaste ligplek. Een flinke ruk aan de helmstok, zeilen en genua los en het achterste landvast om de bolder. De boot ligt stil in de box en mijn zeilmaatje stapt rustig van boord om de boot vast te leggen. Wat een kunde, wat een stuurmanskunst en wat een brute mannelijkheid dachten de omstanders vast.

Ze moesten eens weten.

Een aantal jaren daarvoor had ondergetekende een wat kleiner bootje, een soort Waarschip maar dan anders..... Met die boot gingen we dwars op de IJssel, al tollend in het zog van een binnenschip. Nog erger: met mijn volgende boot (een Jouet Sheriff) kwam ik letterlijk vast te zitten onder een verkeersbrug..... Het was hoogwater en deze kundige schipper 'strandde' precies tussen 2 steunbalken van het viaduct. De enige manier om te ontsnappen was de nog aanwezige mastverlichting er dan maar helemaal af te varen....... Kan het erger? Jazeker! Mijn derde boot, een Neptun22, lag in Loosdrecht. Die zouden we wel even naar Friesland varen. Welnu bij de eerste poging werkten de sluizen nog niet (te vroeg in het seizoen), terug naar de haven maar weer. Bij de tweede poging werd het nog beschamender..... In ons enthousiasme doordat we eindelijk voeren deden we een vreugde sprongetje in de kuip toen we de eerste brug gepasseerd waren (logisch, bij de vorige brug en boot lieten we de helft van de mast achter). Dat vreugde sprongetje deed een van de opvarenden iets te dicht bij de gashendel, met als gevolg dat de dodemansknop eraf floepte.... Wisten wij veel. 'Wat is dat voor een plastic ding en waarom doet de motor het niet meer?' Ook dit hebben we overtroffen op onze eerste Wadden overnachting. Een van ons had het briljante idee het anker bij eb helemaal in te graven zodat het vooral niet bij nacht en vloed zou los geraken....... De ochtend erop was het met geen 100.000 man meer los te krijgen..... Zonder anker zijn we toen maar weggevaren.

Tja, met dit bovenstaande in het achterhoofd hadden de toeschouwers bij onze in de box zeilactie waarschijnlijk 112 gebeld of erger: een gesticht.... Gelukkig wist niemand van onze voorgeschiedenis en waren wij even min of meer ook 'kundige schippers'. PRACHTIG ennuh... wat zou de schipper aan het begin van dit verhaal allemaal fout hebben gedaan???!?!

Door:

André Miedema

Uitgever Happy Sailor Magazine